"آن کس که به هزار دلیل زندگی می کند نمی تواند به یک دلیل بمیرد و آن کس که به یک دلیل زندگی می کند به همان دلیل هم می میرد"
آری یک دلیل...
دلیلی به وسعت هزاران دلیل برای زندگی های دیگر...
"خشنودی خداوند"
دلیلی که مرگ را که فنا و نابودی است به بقا وجاودانگی بدل می کند...
بهتر بگویم...
"شهادت"
مقطعی از حرکت تکاملی که انسان را به وجود مطلق پیوند می دهد.
قبل از آنکه مرگ را دریابیم
بهتر نیست به دلیل مان برای زندگی کردن فکر کنیم؟؟
لااقل به کوله باری که برای خود بسته ایم نظر کنیم و ببینیم چه داریم برای جواب و حضور در پیشگاه معبود...
وچه زیبا گفت
شهید محمدرضا مهرپاک:
مرا از یاد ها ببرید.بر من قبری نسازید. منی نبوده ام.منی وجود نداشته است.می خواهم همه جز او مرا از یادها ببرند.
می خواهم با او تنها باشم و شما مرا از این تنهایی باز ندارید. هرکس میخواهد بهترین راه را انتخاب کند باید بیشترین بها را بپردازد .من نیز چنین کردم...